Samenwerken met je partner is niet voor iedereen weggelegd en toch doen Maarten en Roselien dit al jaren én met succes. Ze delen niet alleen hun liefde voor elkaar, maar ook die voor de groensector. Het koppel uit Sint- Pieters-Kapelle (Herne) bouwde intussen een team uit waarin iedereen het beste uit zichzelf kan halen. Roselien […]
Samenwerken met je partner is niet voor iedereen weggelegd en toch doen Maarten en Roselien dit al jaren én met succes. Ze delen niet alleen hun liefde voor elkaar, maar ook die voor de groensector. Het koppel uit Sint- Pieters-Kapelle (Herne) bouwde intussen een team uit waarin iedereen het beste uit zichzelf kan halen. Roselien en de rest van het team waren al vroeg op de baan voor onderhoud en aanleg terwijl Maarten tijd maakte om ons mee te nemen in hun verhaal.
Maarten Mathieu: ‘Ikzelf ben in 2003 gestart in bijberoep. Toen was ik technieker voor een bedrijf in de banksector. Kort na de opstart van mijn eigen zaak merkte ik dat er veel werk was. Zoveel dat ik aan tafel ben gaan zitten met mijn toenmalige werkgever. Kort gezegd is het op een teleurstellende manier geëindigd. Maar achteraf gezien was dat echt een zegen. Met een klein bestelwagentje, een grasmaaier en een aanhangertje voerde ik mijn eerste werken uit, maar toen vond ik het ook al belangrijk om efficiënt en slim te werken. Ik was toen een van de eersten in de buurt die met reclame op zijn bestelwagen rondreed. Ik wou een leuk en speciaal logo, geen standaardlogo. Dat was al mijn eerste aanzet om eruit te springen.’
Maarten heeft toen drie maanden thuisgezeten, in combinatie met zijn bijberoep. Intussen was zijn zelfstandige activiteit echt goed aan het gaan waardoor hij een kwartaal later alweer fulltime aan het werk was, nu als zelfstandig tuinaannemer. Na enkele maanden kwam er zelfs al een andere zelfstandige tuinaanlegger bij. Het werk bleef maar toestromen en werd te veel voor één man.
Maarten: ‘Ik ben oorspronkelijk afgestudeerd in het middelbaar in de richting elektromechanica. Nadien heb ik twee jaar in Geel de richting graduaat landbouw geprobeerd. Maar vermits op de schoolbanken zitten toen niet mijn favoriete tijdsbesteding was, eindigde dit niet met een diploma. Na mijn schoolperiode werkte ik vier jaar als onderhoudstechnieker aan geldverwerkingsmachines. Mijn vrouw heeft wiskunde-wetenschappen gestudeerd in haar middelbaar en nadien twee keer haar eerste jaar landbouwingenieur gedaan, maar ook zij is kort nadien beginnen werken. Dat is wel echt het bewijs dat een diploma niet altijd nodig is om het te maken. Het zit echt allemaal in de mindset. Vaak zat ik tijdens mijn middagpauze buiten in mijn wagen te eten waar ik dan andere tuinaanleggers aan het werk zag. Ik had altijd het idee dat ik dat echt anders en beter zou doen (lacht). En zo geschiedde.’
Maarten: ‘Je kon toen een tweejarige opleiding volgen over tuinaanleg en onderhoud. Maar deze heb ik niet afgemaakt. Het werk bleef maar komen en op een gegeven moment moet je keuzes maken. Bijstuderen is echter nooit gestopt voor mij. In 2005 ben ik dan nog een extra cursus over verharding gaan volgen. Daar heb ik dan mijn vrouw Roselien leren kennen. Romantischer dan dat zal het niet worden (lacht).’
Maarten: ‘Zij werkte toen bij Interarbo wat inmiddels doorverkocht is. Dit was een plantenkwekerij voornamelijk voor particulieren met ook een deel aanleg en onderhoud van tuinen in Vlezenbeek. Daar werkte ze mee in de kwekerij en ging ze ook mee op pad voor het onderhoud en de aanleg van de tuinen. Op zaterdagen hielp ze mij dan mee en in 2006 is en ze op haar huidige werkplaats gestopt en volledig zelfstandig begonnen. Destijds was ze – voor zover ik weet – de enige vrouw in de buurt met haar eigen tuinaannemingszaak.
Maarten: ‘Ja. Toen is er iets ontstaan en kort nadien zijn we een koppel geworden. Dan hebben we de stap gezet naar samenwonen in 2007 en zijn we beginnen uitkijken naar een woning met loods, want ondertussen stockeerde Roselien haar werkmaterieel in de loods die ik huurde, maar die werd te klein. Toen viel ons oog op het huidige huis waar achteraan een loods gevestigd is. In 2009 werden onze beide eenmanszaken samengevoegd en moest het kind een naam krijgen. We kozen voor ‘Manhove Tuinen’, afkomstig van onze straat en gehucht. Het is best wel grappig dat mensen je soms aanspreken met meneer Manhove (lacht).’
‘We vonden het belangrijk om een link te leggen met Herne aangezien we van Lembeek en Oudenaken afkomstig zijn. In onze buurt was hetonbetaalbaar om een huis te vinden in combinatie met een loods. We hebben heel wat verbouwingen aan het huis gedaan en het volledig naar onze smaak verbouwd en ingericht.’
Maarten: ‘Nu veel minder dan vroeger. Toen we net gestart waren met Manhove Tuinen hadden we geen medewerkers, enkel wat stagairs. Toen deden we alles samen. Door de groei en de interesses van de medewerkers hebben we nu twee volwaardige, aparte takken binnen het bedrijf. We hebben dus een team tuinaanleg waar ik de verantwoordelijkheid over heb en een team tuinonderhoud waar mijn vrouw alles regelt. In beide teams hebben we drie medewerkers. Het onderhoud werkt vooral op basis van vaste contracten en dat orderboek zit mooi vol. Het voordeel van aparte teams is dat je aan projecten kan doorwerken zonder de rest van je werk in de war te sturen. Als je niet met medewerkers wil werken, of met niet meer dan één of twee, kan je je volgens mij best focussen op één tak binnen de tuinaanneming.’
Maarten: ‘Onvoldoende medewerkers kunnen vinden is momenteel de enige rem op de groei van het bedrijf. We hebben wel een paar zelfstandigen die ons ook regelmatig bijstaan en vast meewerken op bepaalde dagen in de week, maar toch is dit niet voldoende. Iedereen met passie voor de job is bij ons welkom, je hoeft geen opleiding te hebben genoten. We merken dat mensen zonder kennis maar met passie het veel beter doen dan mensen die uit de tuinopleiding komen. Wij voorzien opleiding en groeikansen binnen ons bedrijf. Zowel VDAB als EDU+ staan ons hierin bij. Maar de beste leerplek is natuurlijk de werkvloer. De kwaliteit van alle opleidingen in Vlaanderen kan volgens ons een heel stuk beter. De opleidingen hebben niet echt voeling met de realiteit. Een tuinaannemer moet veel meer kunnen dan wat omheining zetten of een klinkerterrasje leggen.’
‘We hebben een mooie wisselwerking tussen geven en nemen met al onze medewerkers. Iedereen heeft naast zijn job ook wel een andere passie. Een uurtje vroeger stoppen of een dag extra verlof zijn bespreekbaar en quasi altijd mogelijk. Dit alles kan echter alleen zolang het met wederzijds respect is. Daarin komen we elkaar tegemoet en dat draagt bij tot een goede werksfeer.’
‘Verder zoeken we nog iemand om de administratie aan te pakken. Op dit moment hebben we dat ook onderverdeeld, maar het is echt te veel als je al de hele dag in de weer bent met je bedrijf en daarbij nog een gezin moet draaiende houden. Roselien doet de facturatie, de bankzaken en de loonadministratie. De werfbezoeken, het opstellen van offertes en de verkoop en de dagelijkse leiding van het bedrijf neem ik dan weer voor mijn rekening. Dat vul ik aan met het herstellen van de kleine, dringende pannes aan machines.’
Maarten: ‘We zijn de afgelopen jaren gegroeid waardoor onze huidige loods te klein geworden is. Onze vrachtwagen en andere machines staan buiten in de regen en dat is zonde natuurlijk. Ook zijn we erachter gekomen dat we zonevreemd zitten. Met andere woorden: we kunnen hier dus niet echt verder groeien met de zaak. Ons oog is daarom gevallen op een kmo-bouwgrond aan het nieuwe industriegebied van Herne. We kregen onlangs nog het nieuws dat we bij de vijf geselecteerden zitten, wat een enorme opluchting is. Intussen zijn we in gesprek met de bank om de mogelijkheden te bekijken. We zouden daar ongeveer 1.000 m2 kunnen bebouwen. Een mooi kmo-gebouw met wat burelen en voldoende stockageplaats zou heel mooi zijn voor de stabilisatie en groei van het bedrijf.’
Maarten: ‘Vooral tot de klanten die net iets meer budget willen spenderen en vooral particulieren en andere zelfstandigen. Projectontwikkelaars doen we bijvoorbeeld niet meer. Het moet vaak snel en goedkoop, maar we halen daar geen voldoening uit als het niet creatief is en met een beetje carte blanche. We hebben zelfs klanten die all the way gaan en heel meedenkend zijn tijdens de werken. Onze klanten verwachten echt veel van ons en de lat ligt hoog. Maar zo hebben we het allemaal graag, dat is net de uitdaging van een project.’
Maarten: ‘We hebben onze vaste leveranciers en we gebruiken uitsluitend Belgische en Europese producten. We gebruiken sinds 2016 geen Aziatische stenen meer en ook het type Candela – beter bekend als Indische kasseien – plaatsen we niet. De manier van produceren sluit niet aan bij de waarden van ons bedrijf. Als klanten dat per se willen dan nemen we dat werk ook niet aan. We hebben hier lokaal zulke mooie recuperatiesteen en andere producten als alternatief. Onze zwembaden van Niveko die komen dan uit Tsjechië, dat zal het verste zijn. Deze worden daar op maat gemaakt en komen in één stuk naar hier waar we ze vervolgens in de grond plaatsen. Maar alles moet tot in de puntjes verzorgd zijn. Voor de hoge afwerkingsgraad staan we in de streek bekend.’
Maarten: ‘Zeker! Daardoor weet men dan ook weer via een betrouwbare kennis hoe we werken, waardoor je al een streepje voor hebt. Voor de doelgroep waarop we ons richten, is dat van essentieel belang. Via Facebook hebben we dan rond de 1.100-1.200 vind-ik-leuks en volgers, op Instragram zitten we rond de 900 volgers. Momenteel zien we dat niet echt als een manier om inkomsten te genereren, maar we proberen er wel actief op te zijn om onze volgers te laten zien waar we ons mee bezighouden en tot wat we in staat zijn.’
Maarten: ‘Eigenlijk mogen wij echt niet klagen. Met het programma ‘Teamleader’ is alles vanaf het eerste contact over de offerte en het project tot de eindfactuur aan elkaar gelinkt. Hierdoor worden alle facturen goed opgevolgd en op het einde van de rit staat de laatste betaling na gemiddeld 6 dagen op onze rekening.’
‘We werken met voorschotten, tussentijdse betalingen waardoor de klant op het einde van de rit nog een paar duizenden euro’s moet betalen. Deze projecten vragen niet zelden grote investeringen waarover je dan een stuk zekerheid hebt. Onze projecten zijn dus voor de laatste afwerking al voor 80 tot 90% betaald. Deze manier van werken heeft wel veel gevraagd natuurlijk, maar ze werpt haar vruchten af. Je moet het jezelf als tuinaannemer zo makkelijk mogelijk maken. Er kan al zoveel geautomatiseerd worden.’
‘Naast Teamleader gebruiken we ook het pakket van onze boekhouder. Ik heb elke dag in realtime zicht op de cijfers van het bedrijf. Als ondernemer moet je je cijfers goed kennen, beheren en vooral beheersen. Daarnaast meten we sinds kort al onze projecten digitaal in. Je moet de technologie omarmen en zien waar je sneller en efficiënter kan werken.’
Maarten: ‘Minder dan vroeger want in 2016 heb ik het verdict gekregen dat mijn rug dit werk niet meer aankan. Boordstenen en die dingen plaatsen is niet meer mogelijk. Zou ik het nu nog willen doen? Eerlijk gezegd niet, nee. Ik geniet er nu meer van om jonge mensen in ons team te zien groeien en ons bedrijf te kunnen leiden. De periode nadien was wel moeilijk en zeker omdat het in het begin lastig was om een team op te starten.’
Maarten: ‘Ik volgde daarom ook al een paar opleidingen voor ondernemerschap. Ik kan op de kennis die je daar opdoet vaak terugvallen. Zulke opleidingen lijken in eerste instantie heel duur, maar je krijgt goede tools mee om je bedrijf zelfstandiger te laten werken. Een belangrijke is vertrouwen geven en leren loslaten. En tuurlijk zal er eens iets misgaan, maar zelfs de beste (tuin)aannemer maakt al eens een foutje. Daar leerde ik ook dat er een groot verschil is tussen een zelfstandige en een ondernemer. Zelf voel ik me ondertussen meer ondernemer dan zelfstandige. Door een cursus timemanagement te volgen heb ik weer veel inzicht gekregen in hoe je je dagen productief kan indelen. Doordat ik veel thuis ben, zorg ik zelf veel voor onze drie dochters. Ze blijven wel altijd in de naschoolse opvang waardoor ik nog twee uur extra heb om van alles te regelen. Bij thuiskomst hebben ze dan al hun schoolwerk gedaan waardoor de avond rustig kan beginnen.’
Maarten: ‘Nee. We hebben de onderhoudscontracten die blijven lopen. Maar we kunnen dat met een gerust hart overlaten aan onze jongens. Ze weten wat ze moeten doen om alles te laten draaien. Vertrouwen moet je geven als je met personeel werkt, anders moet je alleen blijven werken.’
Maarten: ‘Klopt. Voor ons staat er geen stop op groeien. Maar groeien gaat samen met de nodige groeipijnen. Een goede boekhouder die je te pas en te onpas even aan de mouw trekt en je begeleidt, is hiervoor onmisbaar. Na wat tegenslagen met onze eerste boekhouder en veel verloren geld hebben we in onze huidige boekhouder echt een steunpilaar gevonden. Het is met hem echt aangenaam en opbouwend werken.’
Maarten: ‘Het is inderdaad niet evident om personeel te vinden, zeker nu niet. Zoals bij het binnenstromen van opdrachten werkt de mond- tot-mondreclame hiervoor het beste. De meest waardevolle sollicitanten komen via via bij ons terecht. Het enige waar we vaak tegen aanlopen, is dat niet iedereen ons niveau van werken aankan. Veeleisende klanten vragen nu eenmaal goede medewerkers. We praten ook altijd over onze medewerkers, nooit arbeiders of ‘gasten’. Hier werkt iedereen mee aan het geheel! Iedereen heeft natuurlijk zijn eigen manier van werken, maar zolang het eindresultaat hetzelfde is, kan het voor mij. Onze medewerkers krijgen kledij met hun voornaam op. In ons team moet iedereen zich thuisvoelen en erkenning hoort daar zeker bij.’
‘Ik ben ook al even aan het denken om oudere zelfstandigen aan te spreken en te vragen om 5 à 10 jaar bij ons nog te werken. Hun klanten nemen we dan mee over en ze leiden de jonge garde dan op. Ik hoor dat vele oudere zelfstandigen het werk nog heel graag doen, maar de administratie beu zijn. Op deze manier kunnen we de jonge en oudere garde bij elkaar brengen.’
Maarten: ‘In ons wagenpark kiezen we voornamelijk voor Volkswagen. Onze vrachtwagen is een Mercedes. Bij aankoop misschien wat duurderemerken, maar de kwaliteit en zeker de verkoopwaarde nadien maken veel goed.’
‘Voor mij is het belangrijk dat ik zelf kan kiezen hoe of wat. Als verkopers zich komen opdringen, zeg ik onmiddellijk nee. Ik ben ook niet merkgebonden, maar ik kijk eerder naar de service die men biedt. We hebben vorig jaar een investering gedaan in een dieplader voor achter de vrachtwagen. Vroeger moest je voor hetzelfde drie keer heen en weer rijden terwijl je nu alles in één keer kan vervoeren. Daarnaast kochten we vorig jaar een tractor met een frees, een 2,7-tons minigraver, een rotoreg en een nieuwe kipkar. We doen elke twee jaar een grotere investering dan het jaar voordien en zo blijft alles in balans. Sommige machines huren we eerst een paar keer om te kijken hoe handig ze werken. En hoe vaak we ze kunnen gebruiken.’
‘Als je een machine aankoopt, ga je die nadien ook automatisch meer gebruiken. Zo hebben we ondertussen een uitgebreid machinepark. Te veel machines? Nee, dat niet, ze staan zelden thuis in de loods, dus de investeringen blijken dan ook nodig. Momenteel staat er niet zoveel meer op het verlanglijstje: enkel het vervangen van de 6-tons kraan en de aankoop van een verreiker.’
Maarten: ‘Waar een wil is, is een weg. Onze oudste dochter Paulien is heel geïnteresseerd in machines en kan al materiaal verleggen met de Bobcaten kniklader. Ze is daar ook megafier op wat écht leuk is om te zien. Onze jongste twee dochters zijn er nog niet echt mee bezig, maar dat hoeft ook niet. Ik heb liever dat ze later een algemene richting kiezen en indien ze het bedrijf willen overnemen het liefst van al iets economisch, zodat ze van begin af aan goed inzicht krijgen in het financiële aspect. De stiel zullen we hen wel leren op het bedrijf. Ze moeten vooral net doen zoals hun ouders: hun passie volgen en daar vol voor gaan! Ligt die passie buiten ons bedrijf dan zullen we hen er even hard in steunen.’