In de Benelux zijn diverse partijen bezig met de ontwikkeling van een onkruidbestrijdingsmachine voor sportvelden met camera’s, maar Grootgroener uit het Nederlandse Wierden heeft een model dat marktrijp is. De Weedaway, zoals de machine heet, herkent het onkruid door middel van een camera en steekt het vervolgens uit. Als zoon van een akkerbouwer had André […]
In de Benelux zijn diverse partijen bezig met de ontwikkeling van een onkruidbestrijdingsmachine voor sportvelden met camera’s, maar Grootgroener uit het Nederlandse Wierden heeft een model dat marktrijp is. De Weedaway, zoals de machine heet, herkent het onkruid door middel van een camera en steekt het vervolgens uit.
Als zoon van een akkerbouwer had André Trip, directeur van het Nederlandse bedrijf Grootgroener, altijd al een hekel aan het schoffelen en hakken van het onkruid op het akkerbouwbedrijf van zijn vader. Onder meer dat zette hem in 2017 aan tot de ontwikkeling van een onkruidbestrijdingsmachine met cameratechniek voor sportvelden. Daarbij kwam de gemeente Wierden vijf jaar geleden met de vraag of Grootgroener, dat het onderhoud van de sportvelden verzorgt in deze gemeente, niet de mogelijkheden had om naar middelenvrij onkruidbeheer toe te werken.
In eerste instantie gingen de medewerkers van Grootgroener het onkruid op de sportvelden handmatig te lijf. André Trip: ‘Maar dat was zo’n zwaar en arbeidsintensief werk voor de jongens, dat ik besloot om een onkruidbestrijdingsmachine te gaan ontwikkelen.’ De directeur nam contact op met diverse machine- en werktuigproducenten in Nederland, maar niemand wilde samen met Grootgroener een dergelijke machine ontwikkelen. Het lastige was volgens Trip ook dat als je voor sportvelden een dergelijke machine wilt ontwikkelen, je het in één keer goed moet doen. ‘Bij sportvelden is namelijk iedere vierkante meter van belang.’
Op een gemiddeld sportveld wordt pakweg een- tot tweemaal per jaar volvelds gespoten tegen breedbladige onkruiden als paardenbloem, weegbree en varkensgras. Diclophar is een middel dat hierbij vaak gebruikt wordt. De kans dat dit middel in het grond- of oppervlaktewater terechtkomt, is vrij groot omdat sportvelden gewoonlijk goed gedraineerd zijn. Bovendien wordt op een goed beheerd sportveld vaak niet meer dan 10 tot 15 procent van de oppervlakte ingenomen door breedbladige onkruiden. Trip: ‘Het grootste deel van het bestrijdingsmiddel komt dus terecht op plaatsen waar geen onkruid staat. Vandaar dat ik op zoek gegaan ben naar camera’s en systemen die deze breedbladige onkruiden kunnen herkennen.’
Vandaar dat André Trip in 2019 contact opnam met een bedrijf dat een systeem heeft waarmee je planten kunt herkennen wanneer je er een foto van maakt. Als je van een bepaalde plant waar ook ter wereld een foto maakt, dan zegt het programma welke plant het is (voor zover het systeem de plant kent natuurlijk). Dat systeem zou ook onkruiden in sportvelden kunnen herkennen en zodoende zou je ‘plantsgewijs’ mechanisch kunnen bestrijden. Verder zocht Trip contact met een bedrijf dat in de akkerbouw actief is met cameraherkenning van planten. ‘Je kunt immers algoritmes instellen op beeldherkenning en op textuur van de plant en met name dat textuuronderdeel is heel belangrijk.’
Die textuur van onkruiden verandert echter gaandeweg het seizoen, dus moet je het jaar rond beelden hebben. En een paardenbloem bijvoorbeeld doorloopt ook diverse fases, en al die fases moeten de camera’s natuurlijk kunnen herkennen. In het geval van Grootgroener ging het bij de bestrijding van onkruiden vooral om paardenbloemen en weegbree.
Dus werd een medewerkster van het bedrijf een jaar lang op pad gestuurd om de paardenbloem in alle fases op de foto te zetten. Vervolgens werd een computersysteem ontwikkeld dat een sportveld in blokjes van 10 bij 10 centimeter verdeelt. Doordat het algoritmesysteem inmiddels al aardig getraind is, herkent de Weedaway-onkruidbestrijdingsmachine al in circa 70% van de gevallen de paardenbloem. Die wordt door middel van steekmessen dan automatisch uitgestoken.
Mechanisatiebedrijf Gebr. Ezendam uit Borne ging aan de slag en assembleerde de Weedaway. Sinds augustus 2020 is Grootgroener continu aan het testen op het grasveld achter het bedrijf zelf en op de sportvelden die het in onderhoud heeft. Daardoor herkent het systeem op de onkruidbestrijdingsmachine gaandeweg steeds beter het onkruid, met de focus op paardenbloemen en weegbree. Zowat 70 procent van de paardenbloemen pakt hij inmiddels automatisch. Voor amateursportvelden in Nederland is dat acceptabel volgens Trip. Profclubs willen wel de nul aanhouden wat onkruiden op hun velden betreft. Trip: ‘Hoe dan ook, je ziet in de Benelux dat de acceptatie van chemische bestrijding steeds minder wordt. Dus we zullen toch naar (meer) mechanische bestrijding moeten.’
De Weedaway hangt eenvoudigweg in een driepuntshef. Verder moet je minimaal twee 12V-aansluitingen hebben en één enkelwerkend ventiel met vrije retour, dit voor de aandrijving van de compressor. Dit gedragen werktuig weegt plusminus 800 kilogram en je hebt een tractor met minimaal 60 pk nodig om ermee te kunnen werken. De messen werken op perslucht, dus zit er boven op het werktuig een hydraulisch aangedreven compressor. De steekmessen worden aangestuurd door de cameraherkenning. Wanneer er bijvoorbeeld een paardenbloem of ander onkruid precies tussen twee steekmessen in staat, steken twee messen tegelijk zodat het onkruid alsnog uitgestoken wordt.
Het programma en de hardware voor de Weedaway-computer levert Grootgroener zelf. Als een klant dat wil, kan Grootgroener meekijken met de werkzaamheden. Studenten van de afdeling Novel-T van de Universiteit Twente hebben Grootgroener anderhalf jaar geholpen bij de ontwikkeling van de programmatuur voor de onkruidbestrijdingsmachine. Trip: ‘En ze waren ook heel enthousiast, dus ze hebben ons zelfs enorm gemotiveerd om deze machine te ontwikkelen.’ Van de Rijksdienst voor Ondernemend Nederland (RVO) heeft Grootgroener een Small Business Innovation Research-subsidie (SBIR) gekregen.