Heel wat tuinaanleggers hebben intussen een profiel op Facebook of Instagram waar ze fier uitpakken met hun realisaties. We zien ook meer kinderen met hun eigen ervaringen en skills mee in het ouderlijk bedrijf stappen. Een goed voorbeeld is ‘Tuinen Hullebroek’ van Didier en Dimitri Hullebroek uit Gavere: een mooie samenwerking tussen twee generaties. Het […]
Heel wat tuinaanleggers hebben intussen een profiel op Facebook of Instagram waar ze fier uitpakken met hun realisaties. We zien ook meer kinderen met hun eigen ervaringen en skills mee in het ouderlijk bedrijf stappen. Een goed voorbeeld is ‘Tuinen Hullebroek’ van Didier en Dimitri Hullebroek uit Gavere: een mooie samenwerking tussen twee generaties. Het resultaat is een sterker bedrijf met visuele uitstraling.
Didier Hullebroek: ‘In 1988 zijn mijn vrouw en ik met het bedrijf begonnen. Zelfs van voor de start was ik heel geïnteresseerd in het inrichten van tuinen. Van jongs af aan stond ik paraat om de tuin in het ouderlijk huis ieder jaar op punt te zetten. Mijn ouders hadden een bedrijf in sproei- en meststoffen, maar ik zag het niet echt zitten om elke dag op de baan te gaan als vertegenwoordiger. Ik ben toen gestart in bijberoep om na twee tot drie maanden de switch te maken naar hoofdberoep: het werd zodanig druk dat ik het in bijberoep niet zou redden.’
Dimitri Hullebroek: ‘Mijn laatste schooldag in 2007 was tevens de eerste dag van mijn werkcarrière. Toen ik studeerde, ging ik omzeggens iedere woensdag en zaterdag met mijn vader mee. Vijf à zes jaar geleden zijn we van een eenmanszaak naar een vennootschap overgestapt. Het onderhoud hebben we nu volledig achterwege gelaten. De markt voor onderhoud is verzadigd en er zijn collega’s genoeg die deze taken uitvoeren. Voordien lag de focus echt op tuinonderhoud in plaats van op aanleg.’
Didier: ‘Een tuin volledig op punt zetten doen we af en toe nog eens voor vaste klanten. Maar onze energie halen we echt uit het aanleggen van tuinen. Nieuwe projecten dus.’
Dimitri: ‘Het jaarlijkse onderhoud nemen we graag mee, maar niet elke twee weken het gras maaien bijvoorbeeld. We hebben volop geïnvesteerd in de tuinaanleg zelf. In het begin gingen we geregeld machines huren. De eerste aankoop was onze Bobcat. Later een grotere vrachtwagen en vervolgens een aanhangwagen om tijd uit te sparen. Na de aankoop van onze minigraver was onze Bobcat aan vervanging toe en hebben we deze ingeruild voor een nieuwere, en op die manier zijn we blijven groeien. We huren heel af en toe nog eens als we het echt maar één of twee keer nodig hebben. Een nieuwe vrachtwagen stond ook op de planning, maar die is voorlopig uitgesteld vanwege de recente prijsstijgingen.’
Didier: ‘Dat klopt. We krijgen vaak de vraag of we met twee man grote projecten aankunnen en ik begrijp wel dat die vraag gesteld wordt. Gelukkig hebben we een mooi portfolio achter de hand waardoor potentiële klanten je de kans geven. We hebben al het materieel dat we nodig hebben om de werken te kunnen uitvoeren. Het feit dat we maar met z’n tweeën zijn, geeft klanten het vertrouwen dat ze een aanspreekpunt hebben tijdens de werken.’
Didier: ‘Ik vind het belangrijk om maanden tot jaren na het uitgevoerde werk mijn klanten recht in de ogen te kunnen kijken en vooral dat die mensen nieuwe klanten aantrekken. Ik heb wel een tijdje samengewerkt in onderaanneming met iemand die enkel klinkers legde. Zo waren we toen samen bij dezelfde klanten en dat klikte enorm goed.’
Dimitri: ‘Het kan natuurlijk altijd gebeuren dat klanten iets anders begrepen hebben. We zoeken steeds naar een oplossing en passen het aan. Maar over het algemeen hebben we nog weinig tot geen klachten gekregen. We hebben wel altijd onze research op voorhand gedaan waardoor we geen boze klanten met problemen bij ons krijgen.’
Didier: ‘We zijn op deze manier ook meer betrokken bij de klant, het contact is intenser. Zo herinner ik mij een klant die vochtproblemen in zijn keuken had. Wat was de oorzaak? Het terras lag in eerste instantie te hoog en nadat we het open hadden gebroken vonden we nog een plastic zak over de afvoer waardoor het water niet weg kon. We waren de derde tuinaanlegger die een poging deed. Heel beschamend dat sommigen op die manier met klanten omgaan. Vandaar dat ik met twee wil blijven. Wanneer ik op pensioen ben, moet Dimitri zelf uitmaken hoe hij het verder wil zetten.’
Dimitri: ‘Soms werk je beter een dag of enkele uren langer aan iets dan snel andere mensen op het werk te zetten. Zo kunnen wij de klant de garantie geven dat we alles onder controle hebben. Dat het in orde zal komen.’
Dimitri: ‘We richten ons vooral op middelgrote tuinen waar we ongeveer een tweetal weken mee bezig zijn. We zorgen er ook voor dat we niet te ver moeten rijden naar de klant. Een project dat te veel verplaatsing vraagt, geven we door aan een collega.’
Didier: ‘Waar we goed in zijn. Zwemvijvers doen we graag, maar als de vraag naar een zwembad komt, dan gaan we daar niet op in. Op dat moment moeten we eerlijk zijn met onszelf en tegenover onze klant. Waar we geen ervaring in hebben, daar blijven we liever af.’
Didier: ‘Onbewust wel. Ik doe nog steeds alle klantenbezoeken en hoogstwaarschijnlijk zal ik dat ook na mijn pensioen blijven doen. Dat eerste contact blijft echt heel belangrijk voor mij. We werken van maandag tot vrijdag. Op zaterdag of zondag doe ik klantenbezoeken. Vroeger werkte ik ook op zaterdag en zondag, maar op een gegeven moment was dat echt te veel. Klanten mogen mij dag en nacht bellen zolang het met respect gebeurt.’
‘Ook willen we graag zelf onze tuin onderhouden en dat is dan voor op de vrije dagen. Je eigen tuin is ook een soort van visitekaartje. Ik heb soms klanten die vragen of we het nog niet beu zijn. Maar voor mij is dit niet werken als je in het weekend al uitkijkt naar maandag.’
Dimitri: ‘Je moet mensen kunnen overtuigen, daar is mijn vader echt goed in. Ik ga bijvoorbeeld wel langs bij mensen die ik zelf ken.’
Didier: ‘Op de werf zelf zit vooral Dimitri in de grotere machines. Ik heb dat zelf al genoeg kunnen doen en hij moet het natuurlijk verder doen. Ik haal voor mezelf vooral energie uit het voorbereiden van de projecten en het onderhandelen of overtuigen. De niveaus uitzetten doe ik nog het liefst, maar zelfs dat doen we meer en meer met twee.’
Didier: ’De boekhouding en betalingen gebeuren door mijn vrouw. Het is ook aangenaam overal te kunnen komen, wetende dat alles direct betaald is. Hiermee bouw je met leveranciers een goed contact op waardoor je soms nog iets à la minute gedaan kan krijgen. Wat betaald is, is betaald. Uitstel zorgt enkel voor problemen op termijn.’
Dimitri: ‘Heel afwisselend, wij hebben een zeer divers klantenbestand. Ook de manier waarop klanten met ons omgaan, kan variëren. De ene keer zit je bij mensen die echt elke dag komen kijken en met complimenten gooien. De andere keer zit je bij mensen die weinig zeggen en waar je minder feedback van krijgt.’
‘De communicatie met klanten verloopt nu diverser dan vroeger. Men stuurde vroeger eerder een mail of belde via de vaste lijn, terwijl men nu echt contact zoekt via mijn eigen profiel op Facebook. Men verwacht dat alles nu onmiddellijk gebeurt. Zowel wijzelf als de klanten zijn zo goed als altijd bereikbaar waardoor ze ook verwachten dat je onmiddellijk reageert. Daar heb ik het soms wel lastig mee.’
Didier: ‘We krijgen de laatste weken heel wat mails van leveranciers met prijsstijgingen in ons materiaal. Het is iets dat we moeilijk vinden, dat we onze klanten steeds weer andere prijzen moeten voorleggen. Beton is bijvoorbeeld met 25% gestegen. Voor een groot project begint zoiets op te tellen. We kunnen dat ook niet zo laten, want dan verlies je al een deel van de omzet. We proberen ook rond te bellen en de beste prijs te krijgen voor onze klanten. We werken veel met natuursteen, maar alles wat van over het water komt, zit vast in containers. Dat maakt dat we meer voor bijvoorbeeld kleiklinkers kiezen, maar ook daar stijgt de vraag waardoor de prijzen en levertermijnen mee omhooggaan. Soms zit er zelfs een wachttijd van twee tot drie maanden tussen. We proberen alles tijdig te bestellen om ons materiaal op tijd te hebben voor de start van het project.’
Dimitri: ‘Klanten onderschatten het ook vaak. Soms is een project bijna klaar, maar wachten we nog op de klinkers of stenen omdat ze niet tijdig geleverd worden. Vaak gaan we dan naar een volgend project, maar nadien moeten we weer ons materieel verhuizen en dat kost voor de klant weer meer geld. Met minderwaardige materialen gaan werken is ook geen oplossing want dan heb je achteraf weer problemen. Ook hoor je meer en meer dat aannemers vaste contracten stopzetten door de hoge prijzen.’
Dimitri: ‘Je hebt degelijk materieel nodig, daar is geen discussie over, maar het moet nog verantwoord blijven. Al die investeringen moeten maandelijks afgelost worden. Materiaal kopen om te kopen geeft op termijn weer problemen. We zitten met het idee om nieuw materieel te kopen, maar hoe de komende maanden gaan lopen weet niemand. Dat maakt dat we extra voorzichtig zijn.’
Didier: ‘Bij een terras gebruiken wij als ondergrond breekzand of betongranulaat en toch zie je nog mensen werken met grond. Op een gegeven moment zal er een verzakking plaatsvinden. De klant is hier op het einde van de rit wel de dupe van. Hij vertrouwt erop dat je je vak kent en weet wat je aan het doen bent, maar jammer genoeg is dat niet altijd zo. Prijs en kwaliteit staan niet altijd in verhouding.’
Dimitri: ‘Wanneer we de prijs opmaken met gebruik van machines krijg je snel de opmerking: ‘Oei, dat is wel duur’. Maar soms ben je gewoon veel sneller en efficiënter aan het werken met de machines in plaats van alles manueel te doen. Als iets op twee uur kan waarom zou je het dan op acht uur doen?’
Didier: ’Geregeld krijgen we die vraag. We hebben beiden een ander karakter, maar mits toegevingen lukt dat wel goed. Voor mij is alles goed als het maar in orde is voor de klant.’
Dimitri: ‘We roepen af en toe eens tegen elkaar hé, net zoals met werknemers en bazen. En soms moet mijn vader al eens op zijn tanden bijten als iets beter is verlopen op de manier die ik had voorgesteld (lacht). Ik ben ook digitaler aangelegd op dat vlak. Ik kijk soms werkgerelateerde filmpjes op YouTube en pas het dan toe in mijn dagelijks werk: de ene keer gaat dat beter en soms ook niet. Het gebeurt ook dat hij nog eerder iets manueel wil doen terwijl ik al meer zoiets heb van kom, we nemen een van de machines daarvoor.’
Didier: ‘Ik moet toegeven dat Dimitri soms wel een snellere en betere manier heeft om bepaalde dingen op te lossen. Zo kunnen we natuurlijk wel vooruitgaan en groeien in onze manier van werken.’
Dimitri: ‘We merken dat heel wat collega’s het voordeel van samenwerken uit het oog verliezen, iets wat wij zelf net heel belangrijk vinden. Je moet ook voor jezelf kunnen toegeven dat iets niet haalbaar is.’
Didier: ‘Soms geef ik zelf nog tips aan startende collega’s, en vertel ik hoe ze iets kunnen aanpakken waardoor ze sneller en vooral beter werk leveren.’
Dimitri: ’Het digitale aspect neem ik volledig voor mijn rekening. We proberen net als andere tuinaanleggers ons bedrijf visueel bekend te maken in de streek. Je kan dan promoten waar je wilt, aan wie je wilt en bepalen hoeveel budget je wilt besteden. Naast mijn werk als tuinaanlegger ben ik ook vaak bezig met fotografie waardoor we zelf van onze werken in uitvoering foto’s kunnen nemen. Ik probeer een project steeds van begin tot einde in beeld te brengen. Een tijdje terug hadden we een project waar de klant nadien het terras vol had gezet met tuinkabouters (lacht). Sindsdien probeer ik kort voordat we vertrekken de eindfoto’s van het resultaat te maken.’
Dimitri: ‘We merken wel dat de foto’s vaak een extra stimulans zijn voor een klant om toch voor ons te kiezen. Het gebruik van Facebook en Instagram is dus zeker een belangrijk aspect. Als aanvulling hierop steken we bij nieuwbouwprojecten een gedrukte folder in de bus en ook mond-tot-mondreclame blijft het goed doen.’
Didier: ‘Mensen taggen ons of ze komen via foto’s bij ons terecht.’ GTP: ‘Krijg je hier dan geen commentaar op van de klanten?’
Dimitri: ‘Eigenlijk niet echt en we vragen wel altijd hun toestemming om de foto’s te gebruiken. Nadien vragen ze soms zelfs om de foto’s door te sturen.’
Didier: ‘We hebben vanaf de start privé en werk bewust gescheiden gehouden. We kozen voor een hangar met materieel los van ons huis. Hierdoor heb je geen onverwacht bezoek van klanten. Wanneer ik dan met pensioen zou gaan, heb ik echt rust en geen stormloop. Maar zover zijn we nog niet. Dimitri zal de komende jaren meer en meer administratieve taken op zich moeten nemen. We zijn daar al geleidelijk aan mee bezig waardoor hij langzaam de kans heeft om zich volledig in te werken. Ik zal hem wel nog blijven helpen waar nodig. Je hebt in je zaak veel bloed, zweet en tranen gestoken: het is een beetje zoals een kind hé.’
Dimitri: ‘Wanneer mijn vader stopt, zal er nog één persoon moeten bijkomen. Als freelance of vaste werknemer, dat zal de toekomst wel uitwijzen. Maar intussen werken we verder zoals we bezig zijn en genieten we van elk project.’